30.09.2023, 13:49
Na przestrzeni wieków historie dwóch kobiet o imieniu Brigid (lub Brigit, Bride lub Brighid) splatały się w zawiły celtycki węzeł mitów i cudów. Celtycka Bogini Brygida i katolicka Święta Brygida z Kildare uosabiały podobne praktyki duchowe swoich czasów w Irlandii. Wielu uczonych uważa, że obaj są tą samą postacią mitologiczną. Święty był niezbędny, aby udobruchać rdzenną ludność Irlandii, nie wchodząc jednocześnie w sferę kultu pogańskich bogów i bogiń. Przejście z bogini na świętą pozwoliło Brygidzie przetrwać w całym chrystianizującym się świecie. W tamtym czasie kult panteonu bogów – oraz wszelkich systemów wierzeń religijnych lub duchowych istniejących poza chrześcijaństwem – nie był już akceptowalny w Europie.
Celtycka Bogini Brygida urodziła się w plemieniu bogów Tuatha Dé Danann i ucieleśniała żywioł ognia.
Celtycka bogini Brygida jest jednym z najbardziej czczonych bóstw w pogańskim panteonie irlandzkim. Imię Brigid oznacza wzniosłą , podczas gdy jej najstarsze gaelickie imię, BreoSaighead, oznacza ognistą moc lub ognistą strzałę . Jako bogini słońca ucieleśnia żywioł ognia i jest powszechnie przedstawiana z promieniami światła lub ogniem emanującym z jej głowy. Mitologia irlandzka głosi, że urodziła się o wschodzie słońca z Dagdy, boga ziemi i Boann, bogini płodności. Należeli do starożytnego plemienia bogów zwanego Tuatha Dé Danann ( ludzie Bogini Danu ), którzy praktykowali magię. Po utracie tajemniczych wysp na zachodzie, w mglistych chmurach udali się do Irlandii i tam osiedlili.
Kiedy urodziła się Brygida, z jej głowy buchnęły płomienie, a przez nie została zjednoczona z kosmosem. Jako dziecko Brygida piła mleko świętej krowy pochodzącej ze świata duchów.
Ogniste Aspekty
Wyznawcy czasami nazywają Brygidę „Potrójną Boginią” ze względu na jej ogień w palenisku, inspirację i kuźnię. Jest potężną istotą i poprzez swoje ognie jest patronką sztuk uzdrawiania, płodności, poezji, muzyki, proroctw, rolnictwa i kowalstwa. Wiele osób nazywa ją także Boginią Studni, ponieważ ona również jest związana z żywiołem wody. Studnia jest święta, ponieważ wywodzi się z łona ziemi, a Brygida jest także Matką Ziemią lub Boginią Matką. Jej związek ze świętą krową odzwierciedla celtycką zależność od zwierzęcia jako pożywienia; mleko było ważnym tematem przez cały rok, szczególnie w mroźnych miesiącach zimowych, gdy groziły trudności.
Brigid jest Potrójną Boginią ze względu na ogień inspiracji, palenisko i kuźnię. Źródło: Espressocomsaudade.
Kult celtyckiej bogini Brygidy był powszechny wśród Celtów w Irlandii, na wyżynach i wyspach Szkocji, a także w Europie Zachodniej. Pośród walczących klanów Brygida była tematem jednoczącym i wspólną więzią. Jednak w V wieku bogini stanęła w obliczu ogromnej fali zmian religijnych i nacisków, które przetoczyły się przez jej wyznawców. Musiała ewoluować, w przeciwnym razie jej wyznawcy musieliby wygnać ją ze swojego życia.
Święta Brygida z Kildare
W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa na ziemiach celtyckich wiele właściwości starszych religii zostało raczej schrystianizowanych niż wyeliminowanych. Brygida była integralną częścią życia Celtów, a rozwiązaniem było stworzenie jej wersji, która pasowałaby do religii katolickiej. W związku z tym pojawiła się nowa historia.
Św. Brygida z Kildare „urodziła się” około 450 r. w rodzinie pogańskiej. Jej rodzina nawróciła się na chrześcijaństwo dzięki pomocy św. Patryka, równie ważnego świętego w Irlandii. Pan zainspirował Brygidę jako młodą dziewczynę, a jej hojność i współczucie odzwierciedlały jej niezwykłe cnoty. Wszystko rozdała biednym. Młoda dziewczyna była tak miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ obdarowała zubożonych wieloma jego cennymi rzeczami.
Kościół św. Brygidy pod Dębem
Król uznał jej świętość i podarował jej działkę, na której pod dębem zbudowała kościół. Nazywano go Kill-dara (cill dara), co oznacza kościół dębu ( obecnie obszar ten nazywa się Kildare). Siedem dziewcząt wkrótce poszło za nią do Kill-dara i założyły klasztor pod drzewem.
Czcicielki opiekowały się świętym ogniem Brygidy przez wiele setek lat. Inne źródła podają, że 19 dziewcząt zmieniało się przez 19 dni, aby podtrzymać ogień, a następnie dwudziestego dnia Bogini Brygida sama doglądała ognia.
Symbole celtyckiej bogini Brygidy przedstawiające krowę, ogień i krzyż trzcinowy, wszystkie przeniesione na św. Brygidę.
Legendy św. Brygidy
Według tej samej historii św. Brygida z Kildare miała wiele mistycznych mocy, dokonywała wielu cudów i uzdrawiała niezliczoną liczbę chorych. W ten sposób kolorowe opowieści o bogini-świętej szybko rozprzestrzeniły się na inne krainy. Jej popularność wzrosła w nabożeństwach celtyckich do tego stopnia, że została blisko związana z Dziewicą Maryją i Jezusem. W rzeczywistości jej inne imiona to „Maria z Gaels” i „Przybrana Matka Jezusa”, a mity umieszczają ją o wieki wcześniej niż jej „znane” życie w V wieku. W mitach tych opisywano ją jako położną opiekującą się Marią lub jako żonę lub córkę karczmarza, w którym nie było miejsca dla Marii i Józefa.
Historia św. Brygidy mówi nam, że zmarła w roku 523.
Uroczystość Bogini i Św
Najtwardszym dowodem na pomieszanie bogini i świętej jest data 1 lutego. Jest to celtyckie święto Imbolc, które było ważnym wydarzeniem obejmującym wiele kultu bogini Brygidy. W tym samym dniu przypada coroczne święto Świętej Brygidy. Irlandczycy nadal obchodzą ten dzień. W ramach uroczystości wykonują krzyże Świętej Brygidy (Św. Brygida) z sitowia lub trzciny (Bogini Brygida) i umieszczają je w domach dla ochrony i szczęścia (oba). Krzyż, jeden z najważniejszych symboli Brygidy, bardzo przypomina motyw swastyki , którego starożytni protogermanie używali jako symbolu życia, szczęścia i błogosławieństw.
Krzyże Brygidy zachowują zarówno aspekty pogańskie, jak i katolickie. Symbol ten nadal istnieje w kościo
Odrodzenie pogaństwa
Minęły setki lat, odkąd celtycka bogini Brygida nawróciła się na świętość. A jednak jej wyznawcy zachowali wiele cech jej bogini. Ponieważ Irlandia była oddzielona od Europy kontynentalnej, udało im się zachować część swojej kultury i praktyk w nienaruszonym stanie. Dlatego nawet charakter ich kultu nadal miał pogańskie aspekty.
Studnie oporu
Pogańskie korzenie nadal istnieją w wielu irlandzkich studniach, które chrześcijanie poświęcili św. Brygidzie. Studnie te pierwotnie łączono z celtycką boginią Brygidą. Jak zauważono, jest ona także Boginią Studni, która historycznie jest bardzo święta jako łono Matki Ziemi, z której wypływa życiodajna woda. Najbardziej znaczące studnie to te, które istnieją w pobliżu dużego drzewa, ponieważ istnieje głęboka cześć i stara mitologia dotycząca światowych drzew i studni. Nawet dziś studnie mają znaczenie przedchrześcijańskie.
Na przykład wierni odwiedzają je głównie między zmierzchem a świtem. Jest to pora dnia, kiedy Celtowie wierzyli, że zasłona pomiędzy światem żywych i duchów jest najcieńsza. Irlandzka coroczna pielgrzymka do wielu studni Brygidy przypada na pierwszą niedzielę sierpnia. Ten dzień jest przedchrześcijańskim świętem gaelickim zwanym Lughnasadh, na cześć boga Lugh. Lughnasadh to jedno z czterech świąt sezonowych starożytnych Celtów, a uroczystości ku czci Lugh i jesiennych zbiorów obfitują.
Płonące płomienie, które trwają Brygida zaczynała jako Wielka Bogini, wywyższona i nierozerwalnie związana z codziennymi zajęciami Celtów. Chociaż Kościół przepisał jej historię, nigdy nie był w stanie całkowicie wyprzeć nieustępliwej bogini. Każda Brygida odzwierciedlała podstawowe wartości duchowe swojej epoki, czy to pogańskiej, czy chrześcijańskiej. Wciąż trwa tak mocno, że nie można już powiedzieć, gdzie kończy się bogini, a zaczyna święty. W 1993 roku grupa wyznawczyń ponownie rozpaliła ogień Brigid , a jej duch wciąż płonie żarliwie w sercach i umysłach, gdy ona kontynuuje podróż w czasie jako trwała celtycka bogini płomienia.
Źródła: „Celtic Goddess, Christian Saint”, Celtic Heritage, luty/marzec 1997. Studnia Św. Brygidy ( archiwum ) Wicca Spirituality , „Brygida: Bogini Płomienia i Studni” Ortodoksyjny punkt sprzedaży zapytań dogmatycznych Współautor: Kim Lin
Celtycka Bogini Brygida urodziła się w plemieniu bogów Tuatha Dé Danann i ucieleśniała żywioł ognia.
Celtycka bogini Brygida jest jednym z najbardziej czczonych bóstw w pogańskim panteonie irlandzkim. Imię Brigid oznacza wzniosłą , podczas gdy jej najstarsze gaelickie imię, BreoSaighead, oznacza ognistą moc lub ognistą strzałę . Jako bogini słońca ucieleśnia żywioł ognia i jest powszechnie przedstawiana z promieniami światła lub ogniem emanującym z jej głowy. Mitologia irlandzka głosi, że urodziła się o wschodzie słońca z Dagdy, boga ziemi i Boann, bogini płodności. Należeli do starożytnego plemienia bogów zwanego Tuatha Dé Danann ( ludzie Bogini Danu ), którzy praktykowali magię. Po utracie tajemniczych wysp na zachodzie, w mglistych chmurach udali się do Irlandii i tam osiedlili.
Kiedy urodziła się Brygida, z jej głowy buchnęły płomienie, a przez nie została zjednoczona z kosmosem. Jako dziecko Brygida piła mleko świętej krowy pochodzącej ze świata duchów.
Ogniste Aspekty
Wyznawcy czasami nazywają Brygidę „Potrójną Boginią” ze względu na jej ogień w palenisku, inspirację i kuźnię. Jest potężną istotą i poprzez swoje ognie jest patronką sztuk uzdrawiania, płodności, poezji, muzyki, proroctw, rolnictwa i kowalstwa. Wiele osób nazywa ją także Boginią Studni, ponieważ ona również jest związana z żywiołem wody. Studnia jest święta, ponieważ wywodzi się z łona ziemi, a Brygida jest także Matką Ziemią lub Boginią Matką. Jej związek ze świętą krową odzwierciedla celtycką zależność od zwierzęcia jako pożywienia; mleko było ważnym tematem przez cały rok, szczególnie w mroźnych miesiącach zimowych, gdy groziły trudności.
Brigid jest Potrójną Boginią ze względu na ogień inspiracji, palenisko i kuźnię. Źródło: Espressocomsaudade.
Kult celtyckiej bogini Brygidy był powszechny wśród Celtów w Irlandii, na wyżynach i wyspach Szkocji, a także w Europie Zachodniej. Pośród walczących klanów Brygida była tematem jednoczącym i wspólną więzią. Jednak w V wieku bogini stanęła w obliczu ogromnej fali zmian religijnych i nacisków, które przetoczyły się przez jej wyznawców. Musiała ewoluować, w przeciwnym razie jej wyznawcy musieliby wygnać ją ze swojego życia.
Święta Brygida z Kildare
W miarę rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa na ziemiach celtyckich wiele właściwości starszych religii zostało raczej schrystianizowanych niż wyeliminowanych. Brygida była integralną częścią życia Celtów, a rozwiązaniem było stworzenie jej wersji, która pasowałaby do religii katolickiej. W związku z tym pojawiła się nowa historia.
Św. Brygida z Kildare „urodziła się” około 450 r. w rodzinie pogańskiej. Jej rodzina nawróciła się na chrześcijaństwo dzięki pomocy św. Patryka, równie ważnego świętego w Irlandii. Pan zainspirował Brygidę jako młodą dziewczynę, a jej hojność i współczucie odzwierciedlały jej niezwykłe cnoty. Wszystko rozdała biednym. Młoda dziewczyna była tak miłosierna, że jej własny ojciec, Dubhthach, wódz Leinster, chciał ją oddać lub sprzedać , ponieważ obdarowała zubożonych wieloma jego cennymi rzeczami.
Kościół św. Brygidy pod Dębem
Król uznał jej świętość i podarował jej działkę, na której pod dębem zbudowała kościół. Nazywano go Kill-dara (cill dara), co oznacza kościół dębu ( obecnie obszar ten nazywa się Kildare). Siedem dziewcząt wkrótce poszło za nią do Kill-dara i założyły klasztor pod drzewem.
Cytat:Oto jeden ze sposobów, w jaki Brygida uświęciła poganina wraz z chrześcijaninem: dąb był święty dla druidów, a w wewnętrznym sanktuarium Kościoła płonął wieczny płomień, kolejny religijny symbol wiary druidów, a także chrześcijanina. Gerald z Walii (XIII w.) zanotował, że ogień nieustannie podtrzymywało 20 zakonnic z jej wspólnoty. Trwało to do roku 1220, kiedy to zostało wygaszone. Gerald zauważył, że ognisko otoczone było kręgiem krzaków, do którego nikt nie miał wstępu.
Czcicielki opiekowały się świętym ogniem Brygidy przez wiele setek lat. Inne źródła podają, że 19 dziewcząt zmieniało się przez 19 dni, aby podtrzymać ogień, a następnie dwudziestego dnia Bogini Brygida sama doglądała ognia.
Symbole celtyckiej bogini Brygidy przedstawiające krowę, ogień i krzyż trzcinowy, wszystkie przeniesione na św. Brygidę.
Legendy św. Brygidy
Według tej samej historii św. Brygida z Kildare miała wiele mistycznych mocy, dokonywała wielu cudów i uzdrawiała niezliczoną liczbę chorych. W ten sposób kolorowe opowieści o bogini-świętej szybko rozprzestrzeniły się na inne krainy. Jej popularność wzrosła w nabożeństwach celtyckich do tego stopnia, że została blisko związana z Dziewicą Maryją i Jezusem. W rzeczywistości jej inne imiona to „Maria z Gaels” i „Przybrana Matka Jezusa”, a mity umieszczają ją o wieki wcześniej niż jej „znane” życie w V wieku. W mitach tych opisywano ją jako położną opiekującą się Marią lub jako żonę lub córkę karczmarza, w którym nie było miejsca dla Marii i Józefa.
Historia św. Brygidy mówi nam, że zmarła w roku 523.
Uroczystość Bogini i Św
Najtwardszym dowodem na pomieszanie bogini i świętej jest data 1 lutego. Jest to celtyckie święto Imbolc, które było ważnym wydarzeniem obejmującym wiele kultu bogini Brygidy. W tym samym dniu przypada coroczne święto Świętej Brygidy. Irlandczycy nadal obchodzą ten dzień. W ramach uroczystości wykonują krzyże Świętej Brygidy (Św. Brygida) z sitowia lub trzciny (Bogini Brygida) i umieszczają je w domach dla ochrony i szczęścia (oba). Krzyż, jeden z najważniejszych symboli Brygidy, bardzo przypomina motyw swastyki , którego starożytni protogermanie używali jako symbolu życia, szczęścia i błogosławieństw.
Krzyże Brygidy zachowują zarówno aspekty pogańskie, jak i katolickie. Symbol ten nadal istnieje w kościo
Odrodzenie pogaństwa
Minęły setki lat, odkąd celtycka bogini Brygida nawróciła się na świętość. A jednak jej wyznawcy zachowali wiele cech jej bogini. Ponieważ Irlandia była oddzielona od Europy kontynentalnej, udało im się zachować część swojej kultury i praktyk w nienaruszonym stanie. Dlatego nawet charakter ich kultu nadal miał pogańskie aspekty.
Studnie oporu
Pogańskie korzenie nadal istnieją w wielu irlandzkich studniach, które chrześcijanie poświęcili św. Brygidzie. Studnie te pierwotnie łączono z celtycką boginią Brygidą. Jak zauważono, jest ona także Boginią Studni, która historycznie jest bardzo święta jako łono Matki Ziemi, z której wypływa życiodajna woda. Najbardziej znaczące studnie to te, które istnieją w pobliżu dużego drzewa, ponieważ istnieje głęboka cześć i stara mitologia dotycząca światowych drzew i studni. Nawet dziś studnie mają znaczenie przedchrześcijańskie.
Na przykład wierni odwiedzają je głównie między zmierzchem a świtem. Jest to pora dnia, kiedy Celtowie wierzyli, że zasłona pomiędzy światem żywych i duchów jest najcieńsza. Irlandzka coroczna pielgrzymka do wielu studni Brygidy przypada na pierwszą niedzielę sierpnia. Ten dzień jest przedchrześcijańskim świętem gaelickim zwanym Lughnasadh, na cześć boga Lugh. Lughnasadh to jedno z czterech świąt sezonowych starożytnych Celtów, a uroczystości ku czci Lugh i jesiennych zbiorów obfitują.
Płonące płomienie, które trwają Brygida zaczynała jako Wielka Bogini, wywyższona i nierozerwalnie związana z codziennymi zajęciami Celtów. Chociaż Kościół przepisał jej historię, nigdy nie był w stanie całkowicie wyprzeć nieustępliwej bogini. Każda Brygida odzwierciedlała podstawowe wartości duchowe swojej epoki, czy to pogańskiej, czy chrześcijańskiej. Wciąż trwa tak mocno, że nie można już powiedzieć, gdzie kończy się bogini, a zaczyna święty. W 1993 roku grupa wyznawczyń ponownie rozpaliła ogień Brigid , a jej duch wciąż płonie żarliwie w sercach i umysłach, gdy ona kontynuuje podróż w czasie jako trwała celtycka bogini płomienia.
Źródła: „Celtic Goddess, Christian Saint”, Celtic Heritage, luty/marzec 1997. Studnia Św. Brygidy ( archiwum ) Wicca Spirituality , „Brygida: Bogini Płomienia i Studni” Ortodoksyjny punkt sprzedaży zapytań dogmatycznych Współautor: Kim Lin
Prawdziwą miarą człowieczeństwa nie jest ani inteligencja, ani to, jak wysoką pozycję potrafi człowiek osiągnąć na tym szalonym świecie. Nie, prawdziwą miarą człowieczeństwa jest to, jak szybko potrafi on reagować na potrzeby innych i jak wiele daje z siebie.
Anthony Peake
Anthony Peake